Επανορθωτική Ρινοπλαστική
Σύμφωνα με μια μεγάλη μελέτη περίπου 175.000 ασθενών που δημοσιεύθηκε το 2016 σε μεγάλο ιατρικό περιοδικό (Revision Rates and Risk Factors of 175.842 Patients Undergoing Septorhinoplasty, Emily Spataro, MD, et al, JAMA Facial Plast Surg. 2016 May 1;10(3):212-219 ), το ποσοστό επανεπέμβασης κυμαίνεται μεταξύ 3.1% και 16.9% και εξαρτάται κυρίως από την βαρύτητα της υποκείμενης βλάβης. Είναι συχνότερες σε ασθενείς που πάσχουν από αγχώδεις διαταραχές και αυτοάνοσα νοσήματα.
Η επανορθωτική ρινοπλαστική πολλαπλασιάζει το βαθμό δυσκολίας της επέμβασης διότι ο χειρουργός έχει αφενός να διαχειριστεί ιστούς τραυματισμένους και συχνά κακοποιημένους από το πρώτο χειρουργείο και αφετέρου να βελτιώσει την ψυχολογία ενός ασθενούς που οι προσδοκίες του δεν επαληθεύτηκαν την πρώτη φορά και νιώθει απογοητευμένος και «προδομένος».
Σε επανορθωτικές επεμβάσεις η χρήση μοσχευμάτων για την αποκατάσταση των αισθητικών και λειτουργικών προβλημάτων είναι σχεδόν υποχρεωτική. Χόνδρινα μοσχεύματα λαμβάνονται είτε από τον χόνδρο του ρινικού διαφράγματος εφόσον υπάρχει σε επαρκή ποσότητα από την πρώτη επέμβαση, είτε από τον χόνδρο του πτερυγίου του αυτιού (χωρίς να επηρεάζεται στο ελάχιστο ούτε η εμφάνισή του, ούτε βέβαια και η ακοή – λειτουργία του ωτός). Σπανιότερα, μπορεί να χρησιμοποιηθούν και συνθετικά απορροφήσιμα υλικά, όπως είναι τα φύλλα PDS (Ethicon, Inc.).
Στόχος της επανορθωτικής ρινοπλαστικής είναι η ανασύνθεση και η διαμόρφωση των ανατομικών χαρακτηριστικών της μύτης σε μια νέα και περισσότερο αρμονική σχέση μεταξύ τους και με τα γύρω χαρακτηριστικά του προσώπου ώστε:
- Να διατηρείται η αρμονία και η μοναδικότητα του προσώπου
- Να εξασφαλίζεται η σωστή λειτουργία της ρινός
- Η μύτη να μην τραβά επάνω της την προσοχή
Αντιλαμβάνεται κανείς πως η επιλογή του σωστού ρινοχειρουργού είναι ιδιαίτερα κρίσιμη τόσο για την πρώτη επέμβαση αλλά ιδίως σε περιπτώσεις επανεπεμβάσεων, όπου η εμπειρία, οι γνώσεις, οι τεχνικές, οι δεξιότητες και η ευαισθησία στη διαχείριση του ασθενούς παίζουν τον πλέον καθοριστικό ρόλο.